Hortiterapia, inaczej zwana po prostu terapią ogrodniczą, wykorzystuje kontakt z przyrodą oraz pobudza wyobraźnię w celach leczenia stanów obniżonego nastroju, autyzmu, zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub brakiem koncentracji uwagi (ADHD).  Ta forma psychoterapii pozwala na wyciszenie, poukładanie myśli poprzez konieczność skupienia na pracy, która sprawia przyjemność i relaksuje.

  Podczas trwania zajęć dziecko bierze w nich udział czynnie bądź biernie.

 Czynny udział w hortiterapii polega na wykonywaniu typowych, lekkich prac ogrodowych obejmujących np.: sadzenie, pikowanie, podlewanie, podcinanie czy rozmnażanie roślin; wysiewanie nasion kwiatów, owoców, warzyw.

  Z kolei hortiterapia bierna polega głównie na dokładnej obserwacji roślin znajdujących się w ogrodzie, w szklarni. W trakcie terapii uczeń używa wszystkich zmysłów celem lepszej koncentracji na roślinach, gdyż podziwia je, dotyka, poznaje ich zapach, słucha szumu drzew, smakuje owoców itp. Ogród kojarzy się pozytywnie z bezpieczną i przyjazną przestrzenią, która jest wolna od czynników stresogennych.